Sport: een waardevolle bondgenoot bij MS
De tijd toen men ervan uitging dat sport schadelijk kon zijn voor personen met multiple sclerose (MS) is voorgoed voorbij. Vandaag staat vast dat lichaamsbeweging het ziekteproces niet versnelt en de symptomen niet blijvend verergert, integendeel! Regelmatig bewegen heeft alleen maar voordelen: het versterkt de spiertonus, is goed voor de ademhalingsfunctie, hart en bloedvaten en het bewegingsapparaat (wandelafstand, evenwicht …), vermindert de vermoeidheid, verbetert de cognitieve capaciteiten, heeft een positief effect op het moreel …
Kortom, ook al is nog niet onomstotelijk bewezen dat lichaamsbeweging een positieve invloed kan hebben op het ziekteverloop, toch is sport een onmiskenbare troef voor de levenskwaliteit van de patiënt.
Sport en MS: enkele keuzecriteria
In principe is geen enkele sport strikt verboden bij MS, mits enkele aanpassingen. Wel zijn er een aantal criteria om de patiënt op weg te helpen:
- Een sport waar de patiënt plezier aan beleeft
Plezier garandeert immers regelmaat. De ideale frequentie: twee of drie keer per week, telkens met een of twee rustdagen ertussen.
- Een ‘aanpasbare’ sport
Sport kan op verschillende manieren beoefend worden, afhankelijk van de lichamelijke capaciteiten van de patiënt en van zijn of haar gebreken. Zo zijn sommige loopbanden uitgerust met zijdelingse stangen waarop patiënten met evenwichtsproblemen kunnen steunen.
- Een sport die het uithoudingsvermogen bevordert
MS-patiënten zijn het meest gebaat bij niet al te intense lichaamsbeweging, waarbij de inspanning gespreid wordt over de volledige sessie.
MS: beweging ja, maar met een goede begeleiding
Lopen, dansen, fietsen, zwemmen of aquagym, zaaloefeningen, yoga … : mogelijkheden genoeg.
Toch is een goede medische begeleiding noodzakelijk, ongeacht de gekozen sport. De neuroloog of de kinesitherapeut kunnen niet alleen de patiënt helpen om een programma op te stellen, maar ook zijn ‘prestaties’ evalueren en daarbij regelmatig zijn hartslag en recuperatievermogen controleren. Zo nodig kan het trainingsprogramma worden aangepast.
De patiënt moet ook naar zijn lichaam leren luisteren en de signalen leren herkennen, zodat hij tijdig kan stoppen.
En niet te vergeten: de ene dag is de andere niet. Zo zijn behandeling en rust extra belangrijk in periodes van opstoten.
Waar vindt u zoal een geschikte activiteit?
In de eerste plaats zijn er natuurlijk de adviezen van de arts of de kinesitherapeut. Daarnaast bulkt het internet van de tips om MS-patiënten te helpen bij hun zoektocht naar een aangepaste activiteit.
Twee voorbeelden:
- In Vlaanderen: http://www.movetosport.be
- Bij de Federatie Wallonië-Brussel: http://ligue.ms-sep.be/activites/move
