Hoe reageren patiënten doorgaans op de diagnose Mild Cognitive Impairment (MCI)?
In de eerste plaats merk ik vooral, zowel bij patiënten als hun omgeving, een gebrek aan kennis op over MCI. Sommige patiënten, doorgaans 80-plussers, wijten hun geheugen- en bijvoorbeeld aan hun ouderdom. Terwijl MCI ernstiger is dan normale ouderdomsvergeetachtigheid, en een voorstadium kan zijn van de ziekte van Alzheimer of een andere vorm van dementie. Anderen zijn opgelucht door de diagnose. Eindelijk is er een verklaring voor hun cognitieve problemen… problemen die ze vroeger niet hadden.
Wat is het voordeel van een vroege diagnose?
Als je weet dat je MCI hebt, zal je alert(er) zijn indien de eerste signalen van de ziekte van Alzheimer zich voordoen. In dat geval kan je snel kan handelen om het ziekteverloop proberen te vertragen. Als de patiënt bovendien op de hoogte is van zijn aandoening, weet hij hoe ermee om te gaan. Een vroegtijdige diagnostiek heeft echter pas zin als er voldoende tijd uitgetrokken wordt voor de informering en begeleiding van de patiënt en zijn naaste omgeving.
Welk team begeleidt de patiënt in het ziekenhuis bij en na de diagnose?
Eerst en vooral is er dearts, een geriater of neuroloog, die het ziekteproces schetst, de vooruitzichten… Daarnaast vertelt de ergotherapeut over de mogelijke impact van geheugenproblemen op verschillende dagtaken. Een sociaal verpleegkundige kan indien gewenst informatie verstrekken over het aanbod van sociale voorzieningen. Ten slotte geef ikzelf als psychologe algemene informatie over het ziektebeeld, de werking van de hersenen en de psychosociale impact van de diagnose.
Welke raad kan u geven aan MCI-patiënten?
Uit studies is gebleken dat een zinvolle dagbesteding en een gezonde én actieve levensstijl -en dit laatste op intellectueel, sociaal en fysiek vlak- de cognitieve functies kan verbeteren. Blijf bezig zou ik dus zeggen!
