Jullie nemen het op voor familieleden van patiënten met een psychisch probleem, bijvoorbeeld een depressie of een angststoornis. Hoe kunnen jullie die naasten helpen?
In tegenstelling tot louter lichamelijke aandoeningen, is er over psychische problemen doorgaans heel wat minder gekend. Bovendien is die informatie vaak gekleurd en is er dikwijls sprake van een stigma of taboe. Om dat op te lossen, leggen we de familieleden uit wat een bepaalde psychische ziekte juist betekent, waaruit de behandeling bestaat, en waar ze met hun vragen terecht kunnen. Dat doen we onder andere met ons driemaandelijks tijdschrift.
Similes vzw organiseert ook zelfzorg via lotgenotencontact.
Onze 250 bestuursvrijwilligers verspreid over 50 plaatselijke groepen organiseren infoavonden, doorgaans met een gastspreker, die voor iedereen toegankelijk zijn. Ook ontmoetingsmomenten, maar die zijn in de eerste plaats bedoeld voor de familieleden zelf. Lotgenotencontact is broodnodig want het maakt verwerking mogelijk. Want als gevolg van het psychisch probleem is de relatie tussen de patiënt en zijn naaste omgeving vaak gespannen. Weten wat een ziekte is, betekent nog niet dat je het een plaats hebt kunnen geven in je leven.
Vandaar dat jullie ook meer inspraak vragen bij de hulpverlening?
Historisch gezien zijn familieleden altijd minder betrokken geweest bij de behandeling van psychische ziektes dan in vergelijking met lichamelijke ziektes. Terwijl wij net vinden dat de familie een belangrijke actor is in het genezingsproces. Samen met de Franstalige collega's kloppen we daarvoor regelmatig aan bij de regionale en federale overheid. Met als resultaat dat er nu een pilootproject loopt om de participatie van patiënten en hun familie in de geestelijke gezondheidszorg te verbeteren.
