Wanneer moeten we ongerust zijn als een kind constipatie heeft?
Bij zuigelingen noteert men best het ogenblik van de eerste ontlasting, het meconium. Een constipatie binnen de eerste uren na de geboorte kan namelijk wijzen op een misvorming. Daarna wordt er best een arts geraadpleegd als er frequent perioden van constipatie zijn. Hetzelfde als er problemen opduiken met de urine of met de groei, en vooral als de ouders er niet in slagen het probleem op te lossen, en de bijhorende pijn te verhelpen. Als de constipatie gepaard gaat met onvrijwillig verlies van ontlasting, moet steeds een arts geconsulteerd worden.
Heeft het zin de levensstijl te veranderen bij geconstipeerde kinderen?
Het is altijd nuttig meer vezels in de voeding in te schakelen en die kinderen aan te sporen fysiek actiever te zijn. Maar bij constipatie bij kinderen is er vaak een tenminste gedeeltelijke psychologische factor. Ontlasting hebben is niet te controleren, het is vuil, het kan angst veroorzaken en het is een groot taboe. Omwille van al die factoren kunnen kinderen bewust of onbewust weigeren om ontlasting te hebben. Dan ontstaat al snel een vicieuze cirkel: als stoelgang te lang wordt opgehouden, verhardt die en wordt het die moeilijk te evacueren. Ontlasting hebben doet dan pijn waardoor het kind nog minder geneigd is om stoelgang te hebben...
Welke oplossingen bestaan er in dergelijk geval?
De kinderen moeten opnieuw leren ontlasting te hebben. Moedig het kind aan om naar het toilet te gaan en enkele minuten te persen. Doe dat op de ogenblikken die voor de evacuatie van de stoelgang het meest geschikt zijn: na de maaltijd, na een goed ontspannend bad of als het kind terug thuis komt. Er zal niet altijd van in het begin ontlasting zijn, maar dat komt wel. Om deze heropvoeding aan te moedigen, kunnen artsen gedurende enkele weken zachte laxeermiddelen voorschrijven. Dat kan het probleem van pijn wegnemen, de kinderen aanmoedigen en de stress van de ouders verminderen.
